De 35-jarige Peggy uit Wijchen werd op haar dertiende getest op Factor V Leiden, omdat vijf van de zes zussen aan haar moeders kant een vorm van trombose hadden gehad. Peggy had afwijkende waardes. “Mijn medische achtergrond was bekend bij mijn arts”, vertelt Peggy. “Hij zei dat ik gewoon aan de pil kon met mijn waardes.” En dus ging ze op haar zestiende aan de pil.

​

Peggy begon met de beruchte Diane-35 pil, maar stopte hier na een aantal weken mee, omdat ze er heel snel van aankwam. Daarna slikte ze de Microgynon. Op haar twintigste kreeg Peggy een trombosebeen die door de pil zou zijn veroorzaakt. De arts besloot dat het verstandiger zou zijn om een koperspiraal te laten zetten. Peggy werd in totaal door de koperspiraal heen drie keer zwanger, waarvan ze twee keer een miskraam kreeg.

​

Zeven jaar na haar trombosebeen kreeg ze een longembolie: drie weken nadat haar dochter was geboren, terwijl ze op dat moment bloedverdunners slikte. Een aantal jaren later beviel Peggy van haar zoon. In overleg onderging ze op haar 31e een sterilisatie. “Ik ben het er niet mee eens geweest, maar het was voor mijn eigen veiligheid. Anders zouden mijn kinderen misschien geen moeder meer hebben gehad”, vertelt Peggy. “Ik ben het vertrouwen in mijn lichaam volledig kwijt. Mijn lichaam heeft mij namelijk zo vaak in de steek gelaten. Ik vraag mij af wat het volgende zal zijn.”

​

Als Peggy haar man en haar twee kinderen samen ziet, overvalt haar angst. Angst om dood te gaan en ze achter te moeten laten. “Ik ben ook heel erg op mijzelf en heb angst gekregen voor sociale dingen”, zegt Peggy. “Dat is vooral na mijn longembolie gekomen. Ik moet zeggen dat ik altijd al een einzelgänger ben geweest, maar het is wel extremer geworden.”

​